ظرفیت اینترنتی در برنامه پنجم

امروز صبح داشتم سرخط خبرهای ایسنا را می خواندم که متوجه خبر جالبی شدم که فکر کردم خوب بود با شما عزیزان در میان بگذارم. خبری که توجهم را جلب کرد این بود که تا 2 سال دیگر دولت خواهان این است که «سرانه پهنای باند ... حد اقل 12 مگابیت بر ثانیه» در اختیار مردم و شرکت های تجاری قرار بگیرد. این هدف، از اهداف برنامه پنجم توسعه بوده که از 1 فروردین ماه امسال جزو قوانین کشور می باشد. ممکن است با گذشت زمان کمی بدبین شده باشم ولی به هر حال با خود گفتم که در هر صورت حتما کاسه ای زیر نیم کاسه است و دست به تحقیقات بیشتری زدم که می توانید نتایج آن را در زیر بخوانید:

نکته اولی که می خواهم توجه تان را به آن جلب کنم این است که طبق آمار 2005 سایت آیدیل گروپ (اینجا) به نقل از سایت تحلیلی «نیشن ماستر» (www.nationmaster.com) ایران 6 سال پیش به هدف کنونی برای 2 سال آینده رسیده بود و جالبتر اینکه 6 سال پیش حتی فراتر از آن رفته بود که امروز قرار است 2 سال طول بکشد شبکه ملی را به آنجا برسانند... هدف امسال سرانه 12 مگابیت است، ولی توجه کنید که در سال 2005 ظرفیت اینترنتی ایران سرانه بیش از 15 مگابیت بود! یعنی هدفی برای خود تعیین کرده اند که تقریبا قیرممکن است به آن نرسند و در واقع احتمال اینکه مردم ایران از این هدف جدید هیچ مزیتی یا پیشرفتی ببینند بسیار کم است!

نکته دوم این است که تا حالا متوجه نشده بودم که ایران در زمینه اینترنتی در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه و جهان چه جایگاهی دارد. با تعجب خواندم که طبق همان آمار در 2005 کشور افغانستان که از کشورهای خیلی کم توسعه یافته است سرانه از ایران ظرفیت اینترنتی بزرگتری داشت. گذشته از دیدگاه فنآوری و میزان توسعه یافتگی باید از خود بپرسیم که آیا انگیزه سیاسی هم در کار است؟! در واقع حقیقت این است که در میان کشورهای منطقه ایران کوچکترین پهنای باند را در اختیار مردمش می گذارد:



افغانستان 2141 مگابیت
قطر 953
امارات 923
بحرین 579
ترکیه 405
کویت 347
عمان 194
عربستان سعودی 33
ایران 15


که البته خیلی از این کشورها در طول 6 سال گذشته بر روی این مساله کار کرده و جایگاه خود را در این لیست ارتقا داده اند.

نکته آخری که می خواستم مطرح کنم این است که به گفته رضا تقی پور وزیر ارتباطات جمهوری اسلامی بخش خصوصی در توسعه ظرفیت اینترنتی نقش مهمی دارد: «90 درصد امور تصدی گری در حوزه فنآوری اطلاعات در اختیار بخش خصوصی است» اما ده درصد باقیمانده به خود دولت اختصاص داده شده است که این 10 درصد «زیرساخت ها هستند که باید در دست حاکمیت قرار بگیرند». آیا کسی می تواند توضیح دهد که چرا زیرساخت ها باید در دست دولت باشد؟ در کشورهای توسعه یافته از جمله آلمان، برزیل، انگلیس و ونزوئلا این طور نیست و مسئولیت زیرساخت های تلفنی-اینترنتی به عهده شرکت های خصوصی است. دولت ما تا کی می خواهد واقعیت استدلالش را مخفی نگه دارد؟؟

دورویی دولت ایران ادامه دارد...

فقط میخواستم توجه تان را به مطلبی جلب کنم که مرا به خنده انداخت...:

رشد سانسور دیجیتالی هم‌زمان با اینترنتی ‌شدن رسانه‌ها در جهان

كمیته پشتیبانی از خبرنگاران اعلام كرد كه هم‌زمان با افزایش اینترنتی ‌شدن رسانه‌ها، دولت‌های مختلف جهان از روش‌های جدید‌تری برای سانسور خبرنگاران استفاده می‌كنند.

به گزارش سرویس رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، كمیته پشتیبانی از خبرنگاران طی گزارشی اعلام كرد كه در حال حاضر 69 خبرنگار كه عمده‌ی فعالیت‌شان از طریق اینترنت بوده در زندان به سر می‌برند.

دنی ابرین، یكی از مقامات این كمیته اظهار كرد كه این حملات پیشرفته یك جبهه جدید در مبارزه با آزادی مطبوعات ایجاد كرده است. برخی دولت‌ها از اینترنت برای جاسوسی درباره نویسندگان و حمله به وب‌سایت‌های خبری مستقل استفاده می‌كنند و هدف آن‌ها نه تنها سانسور بلكه برهم زدن روند انتشار خبر توسط این وب‌سایت‌هاست.

در این گزارش هم‌چنین به 10 روش سركوب اینترنتی توسط دولت‌ها اشاره شده است؛ به عنوان مثال چین با ارسال ای‌میل‌های آلوده به این خبرنگاران اطلاعات شخصی رایانه آن‌ها را به سرقت می‌برد و یا دولت اتیوپی به‌طور انحصاری اینترنت را در كشور در كنترل دارد و بلاروس به انجام حملات سایبری هم‌زمان علیه مخالفان خود دست می‌زند.

(منبع: http://isna.ir/Isna/NewsView.aspx?ID=News-1760745&Lang=P)

انگار پررویی و دورویی دولت حد نداره! چطور جرات میکنند اینطور اعلامیه های مسخره ای صادر کنند؟!؟!