سایت های خود رژیم هم از فیلترینگ در امان نیستند!

همانطور که قبلا با مسدود شدن وبسایت رسمی علی اکبر هاشمی رفسنجانی مشاهده شده است عناصر مختلف رژیم در نظر دارند برای دفاع و پیشبرد منافع خود از سیستم بحث برانگیز فیلترینگ اینترنتی جمهوری اسلامی استفاده کرده تا دهان رقبا و مخالفان خود را ببندند و مردم را هر چه بیشتر از دسترسی آزاد به اطلاعات محروم کنند. و این دفعه دست به اقدام علیه سایت های حامی محمود احمدی نژاد و اسفندیار رحیم مشایی یا به اصطلاح جریان انحرافی زده اند و به گزارش 26 بهمن ماه سایت دیگربان، 9 سایت «انحرافی» را مسدود کرده اند. ما فعلا در تلاش این هستیم که در راه حفاظت از آزادی بیان و دسترسی آزاد به هرگونه اطلاعات بدون توجه به وابستگی آن، سایت های مسدود شده را در اختیار خوانندگان گرامی بگذاریم که جایگاه جدید آن را هر چه زودتر اعلام خواهیم کرد. به راحتی می توان تصور کرد که بعد از حمله به سایت هاشمی شجاعت یا شاید پررویی بیشتری پیدا کرده اند و از این پس می توان انتظار داشت که روند فیلترینگ سایت های وابسته به چهره های سرشناس رژیم با سرعت هر چه بیشتری پیش رود.

پلیس فتا چیست؟

امروز صبح برای اولین بار اسم «پلیس فتا» را خواندم و از خود پرسیدم که این دیگه چیه؟؟ فکر کردم نکند نیروی انتظامی دیگری به نیروهای گوناگون و متعدد موجود اضافه شده؟! ما ایرانیان وضعمان با کشورهای دیگر فرق دارد؛ بیشتر مملکت های دیگر به یک پلیس، یک ارتش، یک نیروی دریایی و... بسنده می کنند این در حالی که دولت ایران با وجود مشکلات فراوان اقتصادی خود را مستلزم دو نیروی دریایی، دو نیروی هوایی، ارتشی بهمراه سپاه پاسداران و سازمان بسیج و... می داند. بگذریم و برگردیم سر اصل مطلب، پلیس فتا چیست؟

پلیس فتا، یعنی پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات و به گفته سرهنگ محمودمهدی کاکوان، رییس پلیس فتا: هدف از راه اندازی پلیس فتا حمایت از مردم در شبکه های اینترنتی و مجازی است و پلیس سعی ندارد با فیلتر کردن سایت ها دسترسی مردم را محدود یا قطع کند.

بنظر من اگر پلیس جدید به این هدف پایبند بماند و از مرز حمایت به سوی مزاحمت عبور نکند شاید چیز خوبی باشد. اما بارها شاهد این بوده ایم که نیرویی یا سازمانی با هدف حمایت از مردم ایجاد می شود و شش ماه بعد به ترفند جدید دولت برای مقابله با دشمنان تخیلی اش تبدیل می شود! جای تامل اینجاست که بگفته آقای کاکوان «رسیدگی به جرایم در فضای اینترنت ... در حوزه رسیدگی این پلیس است». و اگر به پست های قبلی این وبلاگ و یا هر سایت خبررسانی دیگر دقت کنیم متوجه می شویم که تشخیص و تعریف «جرم» در فضای مجازی با استفاده از معیارهای فضایی و حقوقی برای نهادهای دولتی امر بسیار سختی است و امکان سو استفاده از آن بسیار آسان.

ظرفیت اینترنتی در برنامه پنجم

امروز صبح داشتم سرخط خبرهای ایسنا را می خواندم که متوجه خبر جالبی شدم که فکر کردم خوب بود با شما عزیزان در میان بگذارم. خبری که توجهم را جلب کرد این بود که تا 2 سال دیگر دولت خواهان این است که «سرانه پهنای باند ... حد اقل 12 مگابیت بر ثانیه» در اختیار مردم و شرکت های تجاری قرار بگیرد. این هدف، از اهداف برنامه پنجم توسعه بوده که از 1 فروردین ماه امسال جزو قوانین کشور می باشد. ممکن است با گذشت زمان کمی بدبین شده باشم ولی به هر حال با خود گفتم که در هر صورت حتما کاسه ای زیر نیم کاسه است و دست به تحقیقات بیشتری زدم که می توانید نتایج آن را در زیر بخوانید:

نکته اولی که می خواهم توجه تان را به آن جلب کنم این است که طبق آمار 2005 سایت آیدیل گروپ (اینجا) به نقل از سایت تحلیلی «نیشن ماستر» (www.nationmaster.com) ایران 6 سال پیش به هدف کنونی برای 2 سال آینده رسیده بود و جالبتر اینکه 6 سال پیش حتی فراتر از آن رفته بود که امروز قرار است 2 سال طول بکشد شبکه ملی را به آنجا برسانند... هدف امسال سرانه 12 مگابیت است، ولی توجه کنید که در سال 2005 ظرفیت اینترنتی ایران سرانه بیش از 15 مگابیت بود! یعنی هدفی برای خود تعیین کرده اند که تقریبا قیرممکن است به آن نرسند و در واقع احتمال اینکه مردم ایران از این هدف جدید هیچ مزیتی یا پیشرفتی ببینند بسیار کم است!

نکته دوم این است که تا حالا متوجه نشده بودم که ایران در زمینه اینترنتی در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه و جهان چه جایگاهی دارد. با تعجب خواندم که طبق همان آمار در 2005 کشور افغانستان که از کشورهای خیلی کم توسعه یافته است سرانه از ایران ظرفیت اینترنتی بزرگتری داشت. گذشته از دیدگاه فنآوری و میزان توسعه یافتگی باید از خود بپرسیم که آیا انگیزه سیاسی هم در کار است؟! در واقع حقیقت این است که در میان کشورهای منطقه ایران کوچکترین پهنای باند را در اختیار مردمش می گذارد:



افغانستان 2141 مگابیت
قطر 953
امارات 923
بحرین 579
ترکیه 405
کویت 347
عمان 194
عربستان سعودی 33
ایران 15


که البته خیلی از این کشورها در طول 6 سال گذشته بر روی این مساله کار کرده و جایگاه خود را در این لیست ارتقا داده اند.

نکته آخری که می خواستم مطرح کنم این است که به گفته رضا تقی پور وزیر ارتباطات جمهوری اسلامی بخش خصوصی در توسعه ظرفیت اینترنتی نقش مهمی دارد: «90 درصد امور تصدی گری در حوزه فنآوری اطلاعات در اختیار بخش خصوصی است» اما ده درصد باقیمانده به خود دولت اختصاص داده شده است که این 10 درصد «زیرساخت ها هستند که باید در دست حاکمیت قرار بگیرند». آیا کسی می تواند توضیح دهد که چرا زیرساخت ها باید در دست دولت باشد؟ در کشورهای توسعه یافته از جمله آلمان، برزیل، انگلیس و ونزوئلا این طور نیست و مسئولیت زیرساخت های تلفنی-اینترنتی به عهده شرکت های خصوصی است. دولت ما تا کی می خواهد واقعیت استدلالش را مخفی نگه دارد؟؟

دورویی دولت ایران ادامه دارد...

فقط میخواستم توجه تان را به مطلبی جلب کنم که مرا به خنده انداخت...:

رشد سانسور دیجیتالی هم‌زمان با اینترنتی ‌شدن رسانه‌ها در جهان

كمیته پشتیبانی از خبرنگاران اعلام كرد كه هم‌زمان با افزایش اینترنتی ‌شدن رسانه‌ها، دولت‌های مختلف جهان از روش‌های جدید‌تری برای سانسور خبرنگاران استفاده می‌كنند.

به گزارش سرویس رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، كمیته پشتیبانی از خبرنگاران طی گزارشی اعلام كرد كه در حال حاضر 69 خبرنگار كه عمده‌ی فعالیت‌شان از طریق اینترنت بوده در زندان به سر می‌برند.

دنی ابرین، یكی از مقامات این كمیته اظهار كرد كه این حملات پیشرفته یك جبهه جدید در مبارزه با آزادی مطبوعات ایجاد كرده است. برخی دولت‌ها از اینترنت برای جاسوسی درباره نویسندگان و حمله به وب‌سایت‌های خبری مستقل استفاده می‌كنند و هدف آن‌ها نه تنها سانسور بلكه برهم زدن روند انتشار خبر توسط این وب‌سایت‌هاست.

در این گزارش هم‌چنین به 10 روش سركوب اینترنتی توسط دولت‌ها اشاره شده است؛ به عنوان مثال چین با ارسال ای‌میل‌های آلوده به این خبرنگاران اطلاعات شخصی رایانه آن‌ها را به سرقت می‌برد و یا دولت اتیوپی به‌طور انحصاری اینترنت را در كشور در كنترل دارد و بلاروس به انجام حملات سایبری هم‌زمان علیه مخالفان خود دست می‌زند.

(منبع: http://isna.ir/Isna/NewsView.aspx?ID=News-1760745&Lang=P)

انگار پررویی و دورویی دولت حد نداره! چطور جرات میکنند اینطور اعلامیه های مسخره ای صادر کنند؟!؟!

طنز: اینترنت حلال

صبح زود از خواب بلند می شم و از تخت خواب بیرون می پرم. لباسهامو عوض میکنم و صبحانه مختصری می خورم. 10 دقیقه بعد جلوی درب ورودی شهرداری وایستاده ام و هیجان زده وارد سالن ورودی ساختمان میشم. میپرسید چه خبره و از کجا اینهمه هیجان؟؟ راستش اینه که امروز روزیست که شروع به صدور مجوز استفاده از شبکه ملی کرده اند. ماه ها طول کشیده تا به این مرحله برسم. چند ماه پیش تمام مدارک و اسناد شخصی ام را به اداره کل پاکسازی مجازی تحویل دادم و بعد از اون فقط من بودم و تحمل هفته ها انتظار و صبر... اما دیروز خبر رسید که گفتند فردا بیا. خلاصه حالا اینجام و خانمی کاغذی بدستم میده که روش نوشته «گواهینامه فعالیت آزاد در فضای مجازی پاک». با عجله برمیگردم خونه و تندی کامپیوترمرا روشن میکنم. صورت متبسم امام در مانیتور ظاهر شده - یکی از شرایط پذیزش درخواست مجوز استفاده از نرم افزارهای اصلاح شده دولتی بود - و بعد ویندوز باز میشه و روی مرورگر پاک اینترنت حلال مصوب وزارت فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی کلیک میکنم. قبلا - یعنی زمانی که نیروهای غربی و بیگانه بر فضای مجازی تسلط داشتند - اولین سایتی که بهش مراجعه میکردم فیسبوک بود، بعد به تویتر میرفتم و چند تا جمله مزخرف توییت میکردم و بعد از اون یا با دوستان ایمیل و عکس های مختلف تبادل میکردم یا امور وبسایت ماهیگیری ام را ترتیب میدادم. حالا که دولت اینترنت را برای ما پاک کرده دیگر همه چیز فرق داره و من برای اولین بار میتونم با خیال راحت وصل بشم و هیچ نگران صدمه به روح و روانم چه بطور آشکار و چه پنهانی نباشم. الآن فرصت این را دارم که با دوستان مومن و با حسن نیت آشنا بشم و دوستان گمراه و مزخرف قبل رو ترک کنم. بدین قصد وارد تالار گفتگوی «شیعه چت» میشم. اما کسی نیست. عیب نداره میرم به شبکه اجتماعی مدینه. باز هم کسی نیست. بدتر از اون اینه که تعداد اعضا فقط یک عضو را نشون میده. خوب باشه، تالار گفتگوی پاک زیاده. خدا را شکر که در تالار گفتمان پایگاه ریاست جمهوری یکی با اسم کاربری «م ا ن» را پیده میکنم و سر صحبت را باهاش باز میکنم. خیلی آدم پرحرفیه و در واقع بعضی حرف هاش یک کم افراطی بنظر میاد. بعد از مدت کوتاهی از وراجیش زده میشم و تالار را مایوسانه ترک میکنم.

حالا مانده ام چکار کنم؟ با احساس خستگی و بلاتکلیفی کامپیوتر را خاموش میکنم و گوشی تلفن را برمیدارم. به شماره تلفن کمک رسانی شبکه پاک که از ارایه دهنده خدمات اینترنتم گرفتم زنگ میزنم. مرده که از صداش بنظر میرسه حد اقل 70 سالشه جواب میده. ازش میپرسم که آیا مشکلی با شبکه ملی پیش اومده؟ بقیه کجان؟ آنلاین اثری از کاربران دیگر نیست؟! میگه نمی دونم خودم اهل اینترنت و اینا نیستم ولی از نوه اش شنیده همه اینترنت رو ول کرده اند و بجای اون حضوری با هم ملاقات میکنند، میگه اونطوری راحتتره پسرم... ازش تشکر کرده و قطع میکنم. میرم بیرون قدم بزنم. توی پارک متوجه میشم که همه دور هم جمع شدند و با لابتاپ روی زانوشون و مبایل بدست دارند به اینترنت حرام وصل میشن. یه نگاهی میندازم و میبینم که یارو رو فیسبوک داره با یک دختر بی حجاب گپ میزنه. احساس میکنم دنیا باز پررنگ شده و با لبخندی مبایلم را از جیب درمیارم.

طرح اینترنت پاک؟

دوستانی که به سایت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) مراجعه می کنند ممکن است متوجه این شده باشند که مسئولان دولت در صدد این هستند که با اجرای طرحی به نام «اینترنت پاک» امکان مشاهده هرگونه محتوای غیراخلاقی را از بین ببرند. شاید از خود بپرسید که چرا این خبر فقط در یکی از سایت های وابسته به دولت منتشر شده است؟ در این میان چند سوال دیگر هم مطرح می شود که در ادامه سعی می کنم برای شما تشریح کنم.

در وحله اول سوال اولم را تکرار می کنم: این خبر چرا فقط در یکی از خبرگزاری های دولتی آمده است؟ اگر نظری یا پیشنهادی داشته باشید خواهش می کنم برای ما بفرستید! به نظر من دلیل تصمیم دولت بر انتشار محدود اخبار در مورد این طرح جدید این است که دولت احمدی نژاد تا به حال بارها در موارد مشابه با واکنش شدید مردم روبرو شده است و نمی خواهد بیش از حد مردم را نگران کرده و یا بترساند. نه اینکه دولت به فکر بهداشت روانی مردم است بلکه بیشتر به فکر سلامت و موقعیت خود... مثال دو-سه هفته پیش را می آورم که سایت آفتاب نیوز گزارشی شامل اظهارات رضا تقی پور وزیر ارتباطات در مورد ایجاد «اینترنت ملی» را منتشر کرد که روز بعد نه تنها از طرف وزارت ارتباطات تکذیب شد بلکه مسئولان آفتاب نیوز را نیز مورد انتقاد شدید قرار داد. لابد شما متوجه چند نکته مشترک شدید: گزارشات حاکی از سعی دولت بر محدود یا قطع کردن دسترسی هموطنان به اطلاعات؛ انتخاب خبرگزاری غیرمعمول و شبه رسمی؛ و... چون دولت ایران معمولا این طور طرح ها را با توصیفات درخشنده و پیشبینی های غیرقابل تحقق اعلام می کند ولی در این دو مورد بر خلاف روند معمولی خبر نسبتا مهمی به صورت بسیار محدود منتشر شده است. اما گفتنی است که در این مورد دولت وجود طرح «اینترنت پاک» را تکذیب نکرده است...

نکته جالب دوم این است که این دفعه منبع خبر «اینترنت پاک» عضو عالی رتبه کابینه دولت نمی باشد. منبع خبر اصلی یک «کارشناس فنآوری اطلاعات» به اسم علیرضا پورمددی بود و اتفاقا امروز یک «کارشناس» دیگر (محمود محسنی نیا) اظهارات خود را به حرف های کارشناس اول اضافه کرد. این اشخاص چطور کارشناسانی هستند که درست معرفی نشده و در اینترنت هم پیدا نمی شوند؟! خیلی کم دیده ام که سایت های خبری با توصیف «کارشناس» کفایت کنند!

خلاصه از این ماجرا سر در نمی آورم. دیروز فکر کردم شاید مثل همان «اینترنت ملی» تمام شود ولی امروز با عدم تکذیب از طرف دولت دودل شدم. همانطور که عرض شد اگر اطلاعات بیشتری در این زمینه دارید لطفا ما را مطلع کنید! وگرنه این امر همچنان مبهم و مرموز خواهد ماند...

منابع: گزارش اصلی ایسنا
طرح فیلترینگ جدید
نقطع شروع طرح اینترنت پاک کشور ایران است
پروژه «تفکیک اینترنت پاک از ناپاک» کلید خورد
اینترنت پاک وقتی محقق می شود که...

فیلترهای دولتی حتی در نظرسنجی سایت های شبه دولتی مورد انتقاد قرار می گیرند! + نظرسنجی

در حاشیه سمت راست سایت شبه دولتی وبلاگنیوز (weblognews.ir) نظرسنجی جالبی قابل مشاهده می باشد که بررسی هر چند مختصر نتایج آن نارضایتی کامل مردم نسبت به سیستم های فیلتر اینترنتی دولت را بطور بسیار صریح و آشکار به نمایش می گذارد.

سوال مطرح شده در این سایت این است: «نظر شما به عملکرد کمیته فیلترینگ ایران در سال 1389 چیست؟».

تا کنون از 785 رای دهنده، 680 نفر (یعنی 87 درصد) رای منفی یعنی ضعیف یا خیلی ضعیف داده اند. از طرف دیگر فقط 7 درصد (58 نفر) نظر مثبتی نسبت به تلاش های دولت برای نظارت هر چه بیشتر بر فعالیت های اینترنتی مردم داشته و مابقی رای دهندگان یعنی 6 درصد که 47 نفر می باشند گزینه «متوسط» را انتخاب کرده اند. با این که نتایج نظرسنجی وبلاگنیوز احتمالا قابل اعتماد است فکر کردم شاید جالب باشد برای اطمینان بیشتر بنده هم نظرسنجی مربوطی را در وبلاگ خود قرار دهم و شما خوانندگان و دوستان عزیز را به مشارکت دعوت کنم:

نظر شما به عملکرد کمیته فیلترینگ ایران در 1389 چیست، یعنی آیا ایجاد محدودیت های اینترنتی و قطع دسترسی مردم به اینترنت آزاد را طبق اهداف خود به عمل آورده اند؟

- عملکرد بسیار موثر (اینترنت کاملا محدود)
- عملکرد تا حدودی موثر (اینترنت کم و بیش محدود)
- عملکرد موضوعی (محدودیت در برخی نقاط یا موضوعات)
- عملکرد ضعیف (محدودیت های کم)
- عملکرد نامحسوس (کدام محدودیت اینترنتی؟!)